Laatste nieuws

Twee weken na de geboorte zijn er nog vier puppies over: twee witte met bruine vlekken (wat zwart leek, is uiteindelijk bruin geworden) en twee donkere. Het waren er aanvankelijk vijf. Daar kwam ik na drie dagen achter, maar toen was nummer vijf al dood. De avond ervoor had het hevig geregend. Voordat de bui losbarstte, had ik de deken steviger gefixeerd met een aantal stenen. Tijdens een droog moment ben ik even achter de deur gaan kijken en zag de hond beschermend op de puppies liggen. De volgende morgen meteen gekeken wat de stand van zaken was. Tot mijn schrik zag ik een halve pup achter de deur liggen: de achterkant was zichtbaar, het deel van middel tot en met kop was nergens meer te bekennen. Ik had het idee dat de hond bezig was met het eten van de pup, maar kan me dat niet meer goed herinneren. Misschien likte ze het overblijfsel alleen maar. Omdat ik me niet te veel met de natuur wil bemoeien, heb ik het maar gelaten zoals het was en ben naar mijn werk gegaan. ’s Avonds zag ik dat er nog vier puppies over waren. Van nummer vijf was niets meer zichtbaar. Geen idee wat er gebeurd is. Heeft het beestje de (koude) nacht niet overleefd? Iemand vertelde me dat het goed mogelijk is dat een kat de pup gedood heeft. Na een week heb ik samen met een vriend de puppies naar een plek onder het afdak naar de veranda verhuisd: meer beschutting tegen regen en zon en beter afgebakend (een nis in de muur van het huis, aan de voorkant afgezet met twee grote stenen blokken). Tot op heden heb ik al twee keer een pup terug in het nest gelegd. Afgelopen week stond ik op het punt naar bed te gaan toen ik een hoop gepiep buiten hoorde. Voor de zekerheid even buiten gekeken wat er aan de hand was. Zag ik daar een puppy aan de andere kant van de blokken in de goot liggen! De oude deur die eerst tegen de stapel stenen stond, ligt nu over de goot. Ik weet niet hoe snel puppies groeien, maar ik heb het idee dat het bij die van mij (te) traag gaat. Ik vraag me ook af of de hond haar jongen goed bij haar tepels laat komen. Vaak ligt ze er grotendeels op. Bijvoeden schijnt nog niet te hoeven zolang de ogen gesloten zijn. Geen idee na hoeveel tijd die open gaan. Ik denk niet dat het een probleem is om van de puppies af te komen. Er zijn inmiddels al meer gegadigden dan puppies.
Eind april was het weer Bong-ngo Festival. Vorig jaar heb ik me aan de traditionele Bawa Dans gewaagd. Dit jaar leek het me wel aardig om aan stoelendans mee te doen. Waar wij in Nederland gewoon rondjes om de stoelen lopen wordt hier echt om de stoelen gedanst. Ik hield het een ronde of drie vol. De avond bestond verder uit danscompetities en spelletjes (o.a. brood eet wedstrijd en zo snel mogelijk het alfabet van achter naar voor opzeggen). De mensen hier, zowel jong als oud, zijn geweldige dansers. Wat een ritmegevoel en lichaamsbeheersing! Het ritmegevoel is zo goed dat een spelletje als ‘crazy dance’ (waarbij niet op de maat van de muziek gedanst mag worden) vrij lastig, zo niet onmogelijk is. Daar heb ik in Nederland betere voorbeelden van gezien.
In de tweede week van de schoolvakantie heb ik vijf dagen verlof opgenomen, zodat ik naar de kust kon reizen. Met de nachtbus naar Kumasi en daar de vroege ochtend bus naar Cape Coast genomen. Van daar nog een stuk met een tro tro en uiteindelijk de laatste 5 km naar Ko-Sa Beach Resort (iets ten Westen van Elmina) gelopen. Lekker om na zoveel uren zitten de benen even te strekken. Mijn plan was om drie nachten in Ko-Sa Beach te blijven en dan drie nachten in Cape Coast door te brengen. Uiteindelijk zijn dat 4 nachten in Ko-Sa Beach geworden. Een fijne plek: mooi strand, lekkere zeebries en lekker eten. Die week een aantal dagen aan het strand doorgebracht en de slavenforten in Elmina en Cape Coast bezocht.
Ik had gedacht na de meivakantie mijn schoolbezoeken op te pakken. Het is er echter nog niet van gekomen. Er waren allerlei andere zaken die eerst moesten gebeuren o.a. het werken aan een update van de centrale database voor kinderen met een beperking en het voorbereiden en geven van een presentatie over Special Needs Education voor SMC/PTA leden (School Management Committee/Parent Teacher Association). Verder stond voor eind mei het bezoek van het orthopedisch team gepland. De leerlingen die uitgenodigd waren om de orthopeed te zien zijn allemaal naar het ziekenhuis gekomen. Drie van de vier zijn doorverwezen voor een operatie. De vierde moet eerst röntgenfoto’s laten maken en aan de hand daarvan wordt bepaald wat er verder moet gebeuren (mogelijk ook een operatie). Dit is slechts de eerste stap. Een verwijzing krijgen wil namelijk nog niet zeggen dat deze kinderen daadwerkelijk naar het ziekenhuis gaan voor de ingreep. De operaties kunnen mogelijk ergens in november uitgevoerd worden.
Tot slot nog wat losse flodders.
Ik ben me over het algemeen weinig bewust van mijn andere huidskleur. Het is grappig om te merken dat ik in een omgeving waar ik zo ongeveer de enige blanke ben mijn kleding wil omschrijven zodat iemand die me zoekt me makkelijker kan herkennen.
Op één van mijn schoolbezoeken een aantal zakken kosteloos materiaal (verschillende verpakkingen, w.c. rollen en lege drinkwaterzakjes) meegenomen voor een kleuterklas. Leuk om te zien hoe de leerkracht daar meteen mee aan de slag ging: vormen en letters werden klassikaal besproken.
Zo af en toe valt er een flinke regenbui (en koelt het aangenaam af). Als het ’s avonds/’s nachts geregend heeft, is het de volgende morgen zeer rustig bij de waterpomp. Ik heb al een paar keer van die situatie gebruik gemaakt om vier in plaats van twee jerry cans water te halen. Het is dan wel afwachten of er iemand is om me te helpen met het op mijn hoofd tillen van de jerry can. Laatst voor de zekerheid mijn fiets meegenomen.
Vroeg of laat (maar meestal vroeg) worden spullen smoezelig of gaan kapot. In het laatste geval wil de houtje touwtje aanpak nog weleens uitkomst bieden. Het voorvak van mijn rugzak is, nadat de rits het begeven heeft, nog prima te gebruiken met een half dichtgenaaide opening en een speldje dat de bovenste helft bijelkaar houdt.

Laatste ‘laatste nieuws’: de ogen van de puppies zijn open! Ongeveer een dag of 16 na de geboorte.

Allerlaatste ‘laatste nieuws’: drie weken na de geboorte waren er nog maar drie puppies over. Ik vond een dode pup op de deur over de goot. Ik heb het beestje in de tuin begraven en het nestje naar de veranda verhuisd. Drie dagen daarna is nummer drie gestorven. Het beestje piepte en kermde al twee dagen. Op dag drie kreeg ik het vermoeden dat het last had van obstipatie. Mogelijk had het ook al een paar dagen niet meer gegeten. Ik heb de pup bij de moeder aangelegd, maar hij maakte geen enkele aanstalten om te zuigen. Ik had de dierenarts willen bellen, maar bij thuiskomst van mijn werk zag ik dat dat niet meer nodig was. Nog twee puppies over. Daar ga ik binnenkort pap voor koken.

Nu echt het ‘laatste nieuws’: er blijft maar laatste nieuws komen, omdat ik al sinds eind mei probeer mijn nieuwe blogverhaal te plaatsen. Er is inmiddels nog maar 1 pup over en daar heb ik de dierenarts voor laten komen. Hij kon weinig doen, want de hond liet hem niet dichtbij het nestje komen. Op aanraden van hem probeer ik nu de pup met een spuitje te voeden (dunne maïspap). En dan maar kijken of ze het redt. Wees gerust: ik mag wél bij het nestje komen………….maar ik blijf op mijn hoede.